Brytyjski magazyn Double Bassist, w recenzji z debiutanckiego recitalu organizowanego dla International Society of Bassists w Oklahoma City w czerwcu 2007 r., napisał o Joelu Quarringtonie, „że jego występ był hipnotyzujący, a jego piękna gra wniosła nieziemską jakość do Elegii G. Bottesiniego...”. Napisano również o „nienagannej artykulacji, bogactwie brzmienia, doskonałej kontroli oraz krystalicznej przejrzystości jego gry”, a ta i wiele innych recenzji potwierdziły pozycję tego artysty jako jednego z wiodących, współczesnych kontrabasistów.
Joel Quarrington urodził się w Toronto, a na kontrabasie zaczął grać w wieku jedenastu lat po to, by wesprzeć skład tria folklorystycznego, w którym grało jego dwóch starszych braci - Tony i Paul. Dziś Tony Quarrington to uznany gitarzysta i kompozytor jazzowy, a Paul znany pisarz i muzyk. Regularną naukę gry na kontrabasie Joel rozpoczął w wieku lat trzynastu pod kierunkiem Thomasa Monohana – głównego kontrabasisty Toronto Symphony – a także Petera Madgetta, który również był członkiem tej orkiestry. Po ukończeniu studiów na Uniwersytecie w Toronto, został odznaczony tytułem najlepszego absolwenta oraz uhonorowany stypendium EATON SCHOLARSHIP. Dalsze studia muzyczne zaprowadziły go do Włoch i Austrii, gdzie studiował z dwóch legendarnych mistrzów kontrabasu – Franco Petracchiego i Ludwiga Streichera.
Joel jest zwycięzcą Międzynarodowego Konkursu w Genewie, a z recitalami solowymi podróżował po Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Europie i Chinach. Wykonywał liczne koncerty z orkiestrami z Kanady, w tym National Arts Centre, Edmonton, Winnipeg, Hamilton, a także Toronto Symphony. Przez ponad trzydzieści lat Joel był głównym kontrabasistą wielu zespołów, w tym Canadian Opera Company, Toronto Symphony Orchestra oraz Orkiestry National Arts Centre w Ottawie.
W kwietniu 2005 r. Joel miał zaszczyt wykonać światową premierę Concerto for Bass Viol Johna Harbisona z orkiestrą Toronto Symphony i Hugh Wolfem.
Joel Quarrington wykłada na Uniwersytecie Montreal’s McGill, a w lecie w Orford Arts Centre (Quebec), gdzie jego kursy mistrzowskie przyciągają uczestników z całego świata. Był gościnnym wykładowcą Duńskiego Stowarzyszenia Kontrabasowego, Konserwatorium Chińskiego w Pekinie, a także Australian String Academy i Royal Academy of Music w Londynie.
Joel Quarrington jest również aktywnie koncertującym kameralistą, który występował z wieloma wiodącymi na świecie kwartetami smyczkowymi, w tym z kwartetami z Orford, Vermeer, Cleveland, Colorado, St. Lawrence, Allegri, Artis, Lipska i Tokio. Szczególnym wyróżnieniem była dla niego sesja nagraniowa w 1982 r. z legendarnym zespołem Glenn Gould do ścieżki dźwiękowej filmu The Wars Timothy Findley’a. Utwór napisany na wiolonczelę solo i kontrabas w oparciu o Intermezzi Johannesa Brahmsa okazał się być ostatnią kompozycją Goulda przed jego przedwczesną śmiercią.
Joel jest stałym wykonawcą zespołu Pinchas Zukerman Chamber Players. Nagranie Kwintetu „Pstrąg” Schuberta, dokonane przez ten zespół dla wytwórni Sony, stało się klasycznym hitem.
Nagrania solowe Joela Quarringtona, Reality Virtuoso dla CBC Records i jego dwóch płyt NAXOS z muzyką Giovanniego Bottesiniego były szeroko uznane przez krytykę muzyczną. We wrześniu 2009 r. wydano jego najnowsze i najlepszej do tej pory nagranie dla wytwórni Analekta w Montrealu – „Garden Scene”.
Joel Quarrington gra na włoskim kontrabasie wykonanym w 1630 r. przez włoskiego mistrza Santo Paolo Magginiego i jest entuzjastycznym zwolennikiem historycznych sposobów strojenia kontrabasu w kwintach (CGDA - ktawę niżej od wiolonczeli), a nie jak to jest zazwyczaj, w kwartach. Uważa, że strojenie instrumentu w kwintach pod każdym względem wpływa na przejrzystość i dokładność gry na kontrabasie oraz przyczynia się do zwiększenia bogactwa brzmienia. W wolnym czasie Joel jest niestrudzonym entuzjastą gry na Erhu (chińskich dwustrunowych skrzypcach) i wydał już siódmą płytę CD z “Erhu’s (the) Greatest; A Golden Decade”, która zawiera fragmenty z udziałem Quarrington Brothers z show radiowego CBC Petera Gzowskiego MORNINGSIDE z 1999 r., a także niezapomniane „Country Erhu ‘98“, “Everybody Digs the Erhu“, “The Three Erhus at the Acropolis” i “Erhus From Beyond the Galaxy“. Joel Quarrington o swojej najnowszej płycie “Garden Scene”:
„Jestem naprawdę szczęśliwy mogąc ogłosić, że 22 września 2009 r. wydane zostało moje najnowsze i najlepsze nagranie dla wytwórni Analekta w Montrealu „Garden Scene”. Program ten przygotowałem w 2007 r. na Międzynarodową Konwencję International Society of Bassists w Oklahoma City. Po bardzo udanym recitalu, który miałem tam zaszczyt zagrać, i po którym miałem zaszczyt być zaproszonym do jego wykonania na całym świecie, zaprezentowałem ten program w Kopenhadze, Wiedniu, Pekinie, a także podczas Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Kameralnej w Ottawie. Nad aktualnym nagraniem Garden Scene miałem szczęście pracować z moim wieloletnim kolegą i przyjacielem Roberto Occhipintim, który jest producentem i wydawcą. Roberto jest prawdopodobnie najlepiej znany z wykonawstwa muzyki jazzowej, jednak zaczynał jako artysta-klasyk i w rzeczywistości był wcześniej pierwszym kontrabasistą Canadian Opera Company. Wielokrotnie koncertował i nagrywał z pianistą jazzowym z Kuby - Hilario Duranem i Jane Bunnett, ma także swój zespół muzyki R&B Soul Stew, a z wieloma, jak „Gorillaz”, jeździł na trasy koncertowe. W ostatnich latach był producentem artystów klasycznych True Notrth Brass, Quartetto Gelatto, the Gryphon Trio, the St. Lawrence Quartet oraz Via Salzburg. Jest laureatem licznych nagród, w tym jazzowej National Jazz Awards , JUNOS, a także Socan Award, którą otrzymał za ścieżkę dźwiękową do serialu animowanego “George Shrinks”. Jestem również zadowolony z repertuaru, który znalazł się na mojej płycie CD- jest na niej zawarta zarówno moja transkrypcja „Garden Scene” Korngolda, jak i „Koncert g-moll” J. S. Bacha (w oryginale c-moll na wiolonczelę), a także premierowe nagranie bardzo ważnej „Sonaty” Mieczysław Weinberga, który był bliskim przyjacielem i mentorem D. Szostakowicza. Uważam, że to niezwykle ważna kompozycja, która powinna być ujęta w dwudziestowiecznym repertuarze kontrabasistów. Wspólnie z Adrew Burashko – moim wieloletnim akompaniatorem przygotowaliśmy program z cyklem „Four Pieces” Gliere’a, który uważam za znakomity oraz moją ulubioną „Elegię „ Bottesiniego. Po tak długim czasie wspaniale było ponownie nagrać te utwory, a ja osobiście uważam, że te nagrania są pod każdym względem znacznie lepsze od oryginalnych, których dokonaliśmy dla wytwórni NAXOS. Całości nagrania, produkcji i dystrybucji tej płyty zgodziła się podjąć największa wytwórnia muzyki klasycznej w Kanadzie „Analekta”, dlatego nie mógłbym być bardziej szczęśliwy.”