Franco Petracchi urodził się 2 września 1937 r. w Pistoii (Toskania). Studiował w Akademii Muzycznej im. Św. Cecylii w Rzymie, którą ukończył (summa cum laude) w roku 1958 w klasie Guido Battistell'ego. Swą karierę koncertową rozpoczął zatem bardzo wcześnie. W tym samym czasie studiował kompozycję pod kierunkiem Di Donato'ego i Margoli oraz dyrygenturę u Franco Ferrary. W roku 1960 podczas Festiwalu Muzyki Współczesnej w Wenecji prawykonał "Koncert na kontrabas i orkiestrę" autorstwa Firmino Sifonii. Światowa krytyka okrzyknęła go wschodzącą gwiazdą swego instrumentu. W 1960 został też pierwszym kontrabasistą Rai Simphony Orchestra w Turynie, a dwa lata później przeniósł się do Rzymu, gdzie piastował to samo stanowisko do roku 1980-go. W tym samym roku zdecydował o podjęciu jednoczesnej działalności solistycznej i dyrygenckiej. Jako solista występował z takimi dyrygentami jak: Bernstein, Karajan, Celibidache, Kubelik, Jochum, Sawallisch, Giulini, Muti, Abbado, Mehte, Maazel, Barbirolli, Munch. Wszystkie te doświadczenia przekazywał swoim studentom na całym świecie. W roku 1971 rozpoczął pracę w Konserwatorium Muzycznym i uczył w Bari, Frosinone, l'Aquila oraz Rzymie. W 1986 przeniósł się na dobre do Konserwatorium w Genewie. Prowadzi tam klasy wirtuozowskie. W tym samym czasie wraz z Accardo, Giuranną i Filippini'm założył Akademię Smyczkową w Cremonie. Jest także zapraszany do prowadzenia zajęć w Szkole Muzycznej w Fiesole. Kontynuując tradycje wielkich mistrzów, jak: Dragonetti, Bottesini, Caimmi, Mengoli, Bill, Prunner, Findeisen, Simandl, Nanny, Franco Petracchi opracował rewolucyjną technikę gry na swym instrumencie. Jego metoda interpretacji, syntezy, dążenia do nadania technice kontrabasowej poziomu równego innym instrumentom smyczkowym, czy nawet warsztatowi pianistycznemu jest jedyna w swoim rodzaju. Ten osobliwy aspekt sposobu nauczania Franco Petracchiego przekłada się wielokrotnie na wyniki jego studentów podczas międzynarodowych konkursów w Genewie, Monachium, Cremonie (na Konkursie im. Bottesiniego), Isle of Man, czy Konkursie im. V. Bucchi'ego. Techniczny perfekcjonizm wymagany w jego szkole nie jest celem samym w sobie, lecz służy osiągnięciu możliwie najwyższej przejrzystości interpretacji. Jego studia w zakresie kompozycji i dyrygentury pchnęły wielu studentów, zarówno solistów jak i muzyków orkiestrowych, do zgłębiania utworów pisanych na kontrabas. Żaden inny kontrabasista nie spotkał się z większym zainteresowaniem i uznaniem ze strony sławnych kompozytorów. Dzieła dedykowane Franco Petracchiemu odnoszą ogromne sukcesy i są filarami współczesnej literatury kontrabasowej. Należą do nich:
• Nino Rota "Divertimento Concertante" (Wydawnictwo Carish Edition)
• Virgilio Mortari "Concerto for Franco Petracchi", "Rapsodia elegiaca", "Duettini", "Elegia e Capriccio" (wydawnictwo Ricordi)
• Franco Donatoni "Lem" (wydawnictwo Ricordi)
• Armando Trovajoli "Sconcerto" (wydawnictwo Ricordi) wykonane w 2002 r. z Orkiestrą im. Św. Cecylii w Rzymie
• Luciano Berio "Duetti"
• Viozzi "Trio"
• Brero "Dialoghi"
• Firmino Sifonia "Concerto"
Z własnego wyboru Franco Petracchi zrezygnował z nagrań studyjnych, istnieje jednak wiele jego nagrań na żywo wydanych na CD, m. in.:
• Bottesini - Gran Duo (Sony)
• Bottesini - Passioni Amorose (ASV)
• Sifonia- Concerto (Edipan Roma)
• Bottesini - Tarantella (Pull)
• Zbinden - Divertimento (Espace Suisse Romande)
• Rota - Divertimento (Panne Enterpreise - Takuma Foundation Tokyo)