Andrzej Kalarus jest uznawany za jednego z najlepszych muzyków-wykonawców w Meksyku i najbardziej liczącego się kontrabasistę w tym kraju. jego kariera muzyczna przebiega w odmiennych dyscyplinach: solowej, pedagogicznej, kameralnej oraz jako muzyka orkiestrowego. Urodzony W Polsce, rozpoczął edukację muzyczną pod kierunkiem ojca. Początkowo uczył się gry na skrzypcach i fortepianie. W 1960 roku rozpoczął naukę w klasie kontrabasu Stefana Nowaka w Szkole Muzycznej w Katowicach. W roku 1970 ukończył studia w PWSM w Warszawie pod kierunkiem prof. Tadeusza Pelczara. Rok wcześniej uczestniczył w Międzynarodowym Konkursie Muzycznym w Genewie, na którym zdobył drugie miejsce (pierwszego ni przyznano). W kolejnych latach występował jako solista z Filharmonią Narodową i Filharmonią Wrocławską, a także z wieloma recitalami. W 1975 zostal zaproszony przez Universidad Veracruzana do objęcia stanowiska koncertmistrza grupy kontrabasów Orkiestry Symfonicznej w Xalapie, które to stanowisko piastuje do dzisiaj. Osiadły na stale w Meksyku, koncertował jako solista z wieloma najważniejszymi orkiestrami symfonicznymi: Orquesta Sinfonica Nacional, Orquesia Sinfonica de Xalapa, Orquesta Filharmonica de la U.N.A.M., Orquesta de Camara de Bellas Artes; w repertuarze posiada wiele koncertów kontrabasowych kompozytorów różnych epok i stylów: D. Dragonettiego, G. Bottesiniego, C. D. von Dinersdorfa, S. Kusewickiego, V. Mortariego, I. Vanhala, N. Roty i innych. Utrzymuje także twórczą wspólpracę z takimi kompozytorami, jak: E. Śleziak, R. Saldivar, R. Siwy, T Pawlik i E. Servellon- "Kupil Sel", którzy dedykowali mu swoje utwory. Prawykonał wiele z nich, tak jak i dużą ilość transkrypcji i opracowań.