Przyszedł na świat 10 lipca 1933 r. w Koszęcinie jako najmłodszy z dziesięciorga dzieci Szczepana i Anny. W roku 1933 ojciec Bonawentury, odznaczony medalem „Polska Swemu Obrońcy” za udział w wojnie 1918-1921, pełnił funkcję urzędnika Polskich Kolei Państwowych. Z tej racji, a być może przede wszystkim ze względu na fakt, że swą młodzieńczą służbę wojskową odbył w Poczdamie, jako żołnierz Gwardii Cesarskiej cesarza Wilhelma II, częstym gościem w domu rodziny Nancka bywał książę Karl Gottfried zu Hohenlohe Ingelfingen - ostatni właściciel zamku koszęcińskiego. Być może te wizyty wykształciły w Bonawenturze niezwykłą łatwość nawiązywania kontaktów towarzyskich z przedstawicielami arystokratycznych rodów, z którymi miał okazję spotykać się podczas swych zagranicznych zawodowych podróży.
W okresie II wojny światowej starsi bracia walczyli (dwóch z nich poniosło śmierć w działaniach wojennych), jak stało się to udziałem Ślązaków, na wielu frontach. Ci, którzy przeżyli, powrócili do swej rodzinnej miejscowości w mundurach polskich formacji wojskowych na zachodzie.
Tuż po zakończeniu wojny Bonawentura, bez zgody rodziców, opuścił Koszęcin i udał się do Katowic, z którymi związał się do końca swojego życia. Rozpoczął naukę w Liceum Muzycznym w Katowicach (klasa kontrabasu prof. Wiktora Gadzińskiego), którą ukończył w roku szkolnym 1952/53. Pośród absolwentów jego klasy znaleźli się między innymi Tadeusz Strugała i Tadeusz Kocyba.
Po zdaniu matury naukę kontynuował w klasie kontrabasu profesora Wiktora Gadzińskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach. Jako dwudziestoletni muzyk otrzymał angaż do Wielkiej Orkiestry  Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach, jeszcze pod dyrekcją Grzegorz Fitelberga. Tam pracował nieprzerwanie do roku 1999.
Pod koniec lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku podjął pracę pedagogiczną w  Państwowej Szkole Muzycznej w Bielsku-Białej. W bielskiej szkole poznał swoją przyszłą żonę - uczennicę liceum - Jolantę Nowakowską, późniejszą nauczycielkę gry na fortepianie.
Od samego początku swej pracy w Bielsku młody pedagog odnosił sukcesy. Wystarczy przypomnieć tylko niektóre nazwiska jego uczniów:
- Andrzej Zubek - Dziekan Wydziału Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach w latach 1990-1996. Obecnie pełni funkcję kierownika Katedry Kompozycji i Aranżacji w Instytucie Jazzu Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach. Od 2002 roku profesor Akademii Muzycznej w Bydgoszczy. W roku 2009 otrzymał tytuł profesora sztuk muzycznych.
- Bronisław Suchanek - kontrabasista jazzowy (Boston),
- Bogusław Szczepaniak - były koncertmistrz Filharmonii w Perth (Australia),
- Andrzej Jekiełek - kontrabasista  Filharmonii Narodowej,
- Zdzisław Prochownik – pierwszy kontrabasista Filharmonii Winnipeg, producent uznanej marki smyczków kontrabasowych,
- dr Irena Olkiewicz (Hawełka) - solistka Filharmonii Wrocławskiej (1978 - 1993), od 1980 roku pedagog klasy kontrabasu w Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu na  Wydziale Instrumentalnym, założycielka Polskiego Stowarzyszenia Kontrabasistów, pomysłodawczyni i dyrektor artystyczny Światowych Festiwali Kontrabasowych  i Międzynarodowego Konkursu Kontrabasowego Wratislavia, które odbywają się od 2004 roku we Wrocławiu,
- Janusz Widzyk - jako pierwszy Polak zajął  I miejsce w Międzynarodowym Konkursie Kontrabasowym (CIEM) w Genewie w roku 1998. Obecnie, od roku 2001 członek legendarnej Berliner Philharmoniker,
- Stanisław Pająk - od roku 2011 kontrabasista Berliner Philharmoniker,
oraz  wielu innych znakomitych instrumentalistów pracujących w orkiestrach z całego świata.
Wybitne umiejętności pedagogiczne Profesora, talent oraz osobowość, wiedza i umiejętności przekazywane uczniom  owocowały ich licznymi sukcesami na artystycznej drodze. Wystarczy choćby przytoczyć osiągnięcia Janusza Widzyka, Łukasza Krywulta, Grzegorza Jandulskiego i Stanisława Pająka, którzy już w szkole średniej zaangażowani zostali do Jugend Mahler Orchester prowadzonej przez Claudio Abbado.
Niezwykłe zaangażowanie i oddanie Profesora, a wręcz „uzależnienie” od pedagogicznej misji, przekładało się także na sferę jego życia rodzinnego. Wystarczy przytoczyć fakt iż w roku 1987, jedna z ulubionych uczennic Profesora - Urszula Piecha Nancka (kontrabasistka Filharmonii Śląskiej) została jego synową.
Po zakończeniu pracy w WOSPR w roku 1999 rozpoczął kolejny etap działalności pedagogicznej. W latach 1999-2003 pełnił funkcję wykładowcy kontrabasu w Hochschule fur Musik und Theater w Rostocku (Niemcy), gdzie prowadził także mistrzowskie kursy kontrabasowe. W tym samym czasie prowadził warsztaty orkiestrowe w Landesjugendorchester  Baden-Wurttemberg (Niemcy),  Interregionalorchester Baden-Wurttenberg oraz European Philharmonic Orchestra (Austria). W okresie od 1999 do 2006 r. prowadził także letnie kursy kontrabasowe w Wojnowicach i Nowym Sączu.
Jednocześnie podjął pracę na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie, gdzie prowadził klasę kontrabasu, a także Szkole Muzycznej w Żywcu.
Bonawentura Nancka zmarł 9 marca 2007 roku w wyniku powikłań pogrypowych, jedenaście godzin po śmierci swej żony.

Ryszard Nancka